به کسب 3 مدال از امیری در هانگژو خیلی امیدواریم/ مسئولان بعد از 2 سال جوایز ورزشکاران را بدهند
تاریخ انتشار: ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۶۰۰۰۴
بهمن رضایی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، درباره ارزیابی خود از رکوردگیری تیم ملی پارادوومیدانی اظهار داشت: سی و هفتمین دوره مسابقات قهرمانی کشور برگزار شد و حدود ۳۵۰ ورزشکار پسر و دختر در این مسابقات شرکت کرده بودند. این دوره هم قهرمانی کشور و هم انتخابی تیم ملی برای بازی‌های جهانی فرانسه و همچنین پاراآسیایی هانگژو محسوب می‌شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: روز نخست در بخش بانوان الناز دارابیان توانست در ماده پرتاب دیسک رکورد آسیا را ارتقا دهد هر چند دیگر رکورد جهانی و آسیایی شکسته نشد اما باز برخی از ورزشکاران دختر ما توانستند رکورد‌های خودشان را ارتقا دهند. در بخش پسران هم در روز نخست رقابت‌ها چهار رکورد جهانی و آسیایی دستخوش تغییر شد. به طور مثال امان‌الله پاپی در رشته پرتاب وزنه و کلاس ۵۷، میلاد رمضانی و رضا حاتمی در دوی ۴۰۰ متر رکورد جهانی به دست آوردند. روز جمعه هم در کلاس ۵۳ محمد رشید مسجدی توانست رکورد جهانی و آسیایی را به نام خودش ثبت کند. رکورد قبلی در اختیار ورزشکاری از جمهوری آذربایجان بود که دیگر در این کلاس حضور ندارد و به کلاس ۵۴ رفته است. خوشبختانه جایگاه اول و دوم کلاس ۵۳ در اختیار ورزشکاران خود ایران است.
سرمربی تیم ملی پارادوومیدانی درباره اینکه باید به کسب چه نتیجه‌ای در مسابقات جهانی فرانسه امیدوار باشیم، اظهار داشت: با توجه به اینکه سهمیه پارالمپیک از همین مسابقات جهانی فرانسه آغاز می‌شود بچه‌های ما می‌توانند سهمیه‌های بیشتری برای حضور در پاریس به دست بیاورند. ما می‌توانیم تیم خوبی را به هانگژو بفرستیم تا نسبت به جاکارتا مدال‌های بهتری بگیریم.
رضایی با اشاره به شرایط خوب حامد امیری گفت: خوشبختانه حامد از وضعیت خوبی برخوردار است و امیدوارم در مواد پرتاب دیسک، وزنه و نیزه به ۳ مدال طلا در بازی‌های پاراآسیایی دست پیدا کند. با توجه به رکورد‌های خوبی که در اختیار دارد و همچنین عملکرد عالی که اسفند ماه سال گذشته در مسابقات امارات بر جای گذاشت این امیدواری ما بیراه نیست.
وی در خصوص اینکه در فاصله کوتاه تا شروع پاراآسیایی هانگژو چه درخواستی از مسئولان دارد، توضیح داد: درخواست من از مسئولان این است که پس از ۲ سال جوایز ورزشکاران را به آنها پرداخت کنند. از کشتی گرفته تا خود ورزشکاران جانبازان و معلولان. حرف ورزشکاران این است که با پرداخت جوایز یک انگیزه مضاعفی برای آنها ایجاد شود. از طرف دیگر با توجه به تمریناتی که ورزشکاران سالم و همچنین بچه‌های جانبازان و معلولان پشت سر می‌گذارند زمان دقیق پرداخت جوایز را مشخص کنند نه اینکه نسبت به این مساله همچنان بلاتکلیف باشند.
انتهای پیام/
منبع: آنا
کلیدواژه: حامد امیری بهمن رضایی بازی های پاراآسیایی هانگژو پارالمپیک پاریس ۲۰۲۴ رکورد جهانی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۶۰۰۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نسخه‌پیچی و ممنوعیت‌های عجیب به سبک دهه ۶۰ در مدارس دخترانه | دانش‌آموزان را لجباز نکنید!
روزنامه هم میهن در گزارشی به قلم شادی مکی به سختگیری‌هایی که در برخی مدارس می‌شود پرداخت و همچنین رفتار مدیران و معاونان را در این مدارس مورد بررسی قرار داد: در مدارس چه می‌گذرد؟ مدیران، مشاوران و معاونان چگونه با دانش‌آموزان تعامل می‌کنند؟ اینها پرسش‌های مهمی است که دانش‌آموزان، مدیران و کارشناسان آموزشی به آن پاسخ می‌دهند. دانش‌آموزان می‌گویند که هنوز کیف‌هایشان را برای پیدا کردن سیگار، آینه، لوازم آرایش و گوشی‌های تلفن‌همراه می‌گردند و در این پروسه فشار زیادی به آنها وارد می‌شود. هنوز اندازه و رنگ موی دانش‌آموزان دختر در کانون توجه است. هنوز رفت‌وآمدها کنترل می‌شود. با پسران رفتارهای نادرست می‌شود، برایشان جلسه‌های توجیهی برگزار می‌کنند و در این وضعیت دانش‌آموزان متولد دهه‌های ۸۰ و ۹۰ که زیربار مدرسه‌داری با سختگیری‌های دهه ۶۰ نمی‌روند، لجبازتر شده‌اند.
کارشناسان آموزشی می‌گویند که با نسخه‌های قدیمی و تاریخ انقضا گذشته نمی‌شود با این دانش‌آموزان تعامل کرد. به گفته این کارشناسان، هنجارهای نوجوانان امروز به‌تبع تحولات رخ‌داده در جهان و در کشور تغییر کرده است. رفتارهایی مانند بازرسی کیف‌ها که نسل‌های دهه‌های ۵۰ و ۶۰ هم با آن سر ناسازگاری داشتند، امروز نمی‌تواند راهی برای تعامل با نوجوانان باشد. تنها نتیجه این رفتارها، احساس انزجار و تنفر نسبت به ارزش‌ها و قوانین است. کارشناسان می‌گویند که نسل جدید، زور و اجبار را نمی‌پذیرد و برای پذیرش یک مسئله ابتدا باید اقناع شود و بعد از آن حق انتخاب داشته باشد.
هنوز «آینه» ممنوع است
دانش‌آموزان مقطع متوسطه گلایه فراوان دارند؛ گلایه آنها از برخوردهای سلیقه‌ای است. کیانا یکی از دانش‌آموزان کلاس نهم است که میگوید: «مسئولان مدرسه، اول سال تحصیلی برای بچه‌ها جلسه‌ای برگزار کردند و درباره همین مسائل با ما حرف زدند. آنها گفتند اگر بچه‌ها پیرسینگ یا هر وسیله دیگری که با استایل دانش‌آموزی تطابق ندارد، همراه‌شان دارند محترمانه تحویل دهند. اما کسی این‌کار را نکرد.
درحال‌حاضر وقتی مسئولان مدرسه چنین وسائلی را دست بچه‌ها ببینند با بی‌احترامی، خشونت و استفاده از الفاظ رکیک می‌گیرند. گاهی هم خانواده‌ها را صدا می‌کنند. بچه‌ها هم وقتی این رفتارها را می‌بینند بیشتر لجبازی می‌کنند.»
کیانا میگوید که فضای مدرسه شاد نیست؛ هیچ اقدامی از سوی مسئولان مدرسه برای شاد کردن فضا صورت نمی‌گیرد و حتی گاهی به آنها فشار وارد می‌کنند: «مثلاً ما را مجبور می‌کنند در بعضی از جشنواره‌های مناسبتی شرکت کنیم که این موضوع ما را آزار می‌دهد. چرا باید برخلاف خواسته‌مان در جشنواره، جشن و مناسبتی مشارکت کنیم. درحالی‌که در مسائل مهم‌تر به خواسته‌های ما توجه نمی‌کنند.»
او ادامه می‌دهد: «مثلاً ما به‌عنوان دانش‌آموزان پایه نهم که در مقطع حساسی هستیم و امتحان نهایی داریم، نیمی از سال به‌دلیل بارداری یا حوادثی که برای معلمان‌مان رخ داد، کلاس نداشتیم و وقتی به این موضوع اعتراض کردیم و درخواست دادیم تا معلم جایگزین برایمان بگذارند، اصلاً به خواسته‌مان توجه نکردند. همه اینها درحالی‌است که توجه به مدل موی دانش‌آموزان یا همراه داشتن انگشتر و گردنبند و آینه، برای آنها مهم‌تر از تشکیل کلاس و داشتن معلم است.»
محمد، دانش‌آموز کلاس دهم است و میگوید که رفتار مسئولان مدرسه با آنها خوب نیست. گاهی کیف بچه‌ها را می‌گردند تا شاید گوشی پیدا کنند، اما این کارها نتیجه معکوس دارد. کیف دانش‌آموزان حریم شخصی آنهاست. او درباره علت لجبازی بچه‌ها با مدیر و مسئولان مدرسه میگوید: «گاهی برای ساده‌ترین مسائل به آنها ناسزا می‌گویند و توهین می‌کنند. این کارها باعث لجبازی دانش‌آموزان می‌شود.»
تکرار سختگیری دهه‌های قبل
حالا در کنار ماجرای کشیدن سیگارهای الکترونیک و برخورد مسئولان مدرسه، گشتن و بازرسی کیف دانش‌آموز در مدرسه که در دهه‌های گذشته هم رایج بود، آیا می‌تواند راهکاری مناسب برای برخورد با دانش‌آموزان و حفاظت از آنها باشد؟ سوالی که تیموریان به آن پاسخ می‌دهد: «این رفتارها جز ایجاد تنفر و انزجار، نتیجه‌ی دیگری ندارد. کیف دانش‌آموز حریم شخصی اوست؛ اتفاقی که برای نسل‌های دهه ۵۰ و ۶۰ افتاد و آن‌زمان هم مورد اعتراض بچه‌ها بود، چرا باید تکرار شود. به نظر می‌رسد نیاز به یک آموزش همگانی برای تعامل با نسل نوجوان داریم. به‌جای بازرسی بچه‌ها و ایجاد اضطراب و خشم در آنها باید فرهنگ‌سازی کرد، باید زیربنای تربیتی جامعه و بعد مدارس را درست کرد، سپس سراغ دانش‌آموز رفت.»
این جامعه‌شناس معتقد است که امروز هزاران مسئله مهم‌تر از موضوع حجاب در جامعه وجود دارد: «فرهنگ‌سازی با زور و خشونت انجام نمی‌شود. این نسل متفاوت از نسل‌های گذشته فکر می‌کند و هنجارهایش در بسیاری از موارد تغییر کرده است. با زور و فشار نمی‌توان مسئله‌ای را به او تفهیم کرد.»
این کارشناس آموزشی تاکید می‌کند که ساختار اجتماعی و سیاسی روی جامعه تاثیرگذار است و بخشی از والدین هنوز از ساختار سیاسی و اجتماعی تاثیر می‌پذیرند به‌همین‌دلیل نسل جوان نه والدین خود را قبول دارد و نه ساختار سیاسی، مذهبی و اعتقادی را: «وقتی دانش‌آموزان نمی‌توانند توسط والدین، ساختار خانواده و مدرسه ارضای روحی و روانی شوند، به فضاهایی مراجعه می‌کند که ساختارهای اشتباه و ناامنی برایشان دارد.»
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند